Czym jest samorealizacja? To nic innego jak rozwój człowieka poprzez doskonalenie i przede wszystkim wydobywanie tkwiących w nim potencjałów. Nie raz słyszymy: „ realizuj się”!. Co to właściwie oznacza?
Człowiek jest tak skonstruowany, że ciągle dąży do doskonalenia, pomimo że nie zdaje sobie z tego sprawy. Zaczyna się to już w okresie niemowlęcym, kiedy przekraczane są kolejne etapy rozwoju. Dla małego organizmu nie ma barier, których nie dałoby się pokonać. I choć w życiu dorosłym ograniczają nas takie czynniki jak wychowanie, zasady życia społecznego oraz schematy, to ciągle staramy się osiągnąć coś więcej niż mamy w danej chwili.
Już Albert Maslow tworząc strukturę piramidy potrzeb, znalazł w niej miejsce na samorealizację. W jego teorii dążenie do doskonalenia siebie jest tak ważne jak jedzenie. Sam mówił:
„Muzycy muszą się zajmować muzyką, malarze muszą malować, poeci muszą pisać, jeśli ostatecznie mają być ze sobą w zgodzie. Ludzie muszą być tym, kim mogą być. Muszą być wierni swojej naturze.”
Potrzeba samospełnienia tkwi w człowieku od początku istnienia, jednak zawsze miała odmienny charakter, który był zależny od pochodzenia oraz środowiska w jakim żyliśmy.
Każdy człowiek ma inną definicję samorealizacji. Jedni widzą ją jako dążenie ciężką pracą do osiągnięcia wysokiego stanowiska w firmie lub stworzenie potężnej firmy. Dla innych to ciepły dom, gromadka dzieci i satysfakcjonująca praca. Są osoby, które realizują się podróżując po świecie, czytając tony książek i opracowań lub te, które pracują w Afryce w czasie wojny domowej. Samorealizacja to osiąganie swojego wewnętrznego celu, a nie oczekiwań otoczenia.
Wiele osób samorealizację traktuje jako doskonalenie siebie wbrew własnej woli. Chęć bycia najlepszym w pracy nakazuje ciągle się doskonalić, pracować ponad miarę, być ciągle w pracy – nawet w czasie wolny. To niestety nie jest samorealizacja, ona nakazuje nam robić coś z przyjemności i wewnętrznej potrzeby. Efekt końcowy ma być dla nas satysfakcjonujący a czas poświęcony na samorealizację nie powinien być w naszym odczuciu czasem straconym.
